Społeczna konstrukcja wiarygodności cudzoziemca w procedurze uchodźczej

The Social Construction of Credibility: A Foreigner in the International Protection ProcedureThis article is devoted to symbolic violence occurring in the international protection procedure. The study focuses on the stages of the procedure in which the asylum-seeker is granted a chance to speak for themselves, and yet is unable to represent their case effectively due to sociocultural differences. As a result, even if their life situation qualifies them for refugee status, migration offices and courts are likely to issue a negative decision. Cases in which the failure to represent oneself results from sociocultural differences are described in the article as instances of symbolic violence. Following Dell Hymes and Katrijn Maryns, I stress the role of language-related inequality. I also employ Harold Garfinkel’s concept of degradation ceremonies in order to describe the ritual aspect of language use in statements of grounds for refusal of applications for international protection. The article is based on empirical research including a case study of an asylum-seeker family who applied for protection in Poland in the 2010s, participant observation in a free legal support centre run by a Warsaw-based NGO, and qualitative interviews with activists supporting refugees as their representatives and legal advisors. Społeczna konstrukcja wiarygodności cudzoziemca w procedurze uchodźczejPrzedmiotem artykułu jest przemoc symboliczna w postępowaniach uchodźczych. Skupiam się na etapach procedury, w których migranci przymusowi – mimo, że zgodnie z prawem udziela im się głosu – nie są w stanie skutecznie reprezentować swojej sprawy z powodu różnicy kulturowej. Nawet więc jeśli ich życiowa sytuacja uzasadnia przyznanie im statusu uchodźcy, urzędy i sądy mogą negatywnie rozpatrzyć ich sprawę. Przypadki, w których nieskuteczność w reprezentowaniu własnej sprawy wynika z różnicy społeczno-kulturowej, opisuję w kategoriach przemocy symbolicznej. Za Dellem Hymesem i Katrijn Maryns podkreślam zwłaszcza rolę nierówności językowych. Odwołuję się również do Harolda Garfinkela koncepcji ceremonii degradacji, aby opisać rytualny aspekt uzasadniania decyzji odmownych w języku urzędowym. Artykuł opiera się na badaniach empirycznych obejmujących: studium przypadku postępowania uchodźczego rodziny ubiegającej się o ochronę w Polsce w drugiej dekadzie XXI w. (analiza decyzji urzędowych i sądowych), obserwację uczestniczącą w punkcie bezpłatnej pomocy prawnej prowadzonym przez organizację pozarządową, a także wywiady jakościowe z aktywistami występującymi w roli pełnomocników w procedurach uchodźczych i udzielających porad prawnych

Wstęp

IntroductionIntroduction to the 15th issue of Adeptus: Hate speech and symbolic violence in Central-Eastern Europe in the 21st century WstępWstęp do 15 numeru czasopisma „Adeptus”: Mowa nienawiści i przemoc symboliczna w Europie Środkowo-Wschodniej w XXI wiek

The Role of CD200–CD200 Receptor in Human Blood and Lymphatic Endothelial Cells in the Regulation of Skin Tissue Inflammation

CD200 is a cell membrane glycoprotein that interacts with its structurally related receptor (CD200R) expressed on immune cells. We characterized CD200–CD200R interactions in human adult/juvenile (j/a) and fetal (f) skin and in in vivo prevascularized skin substitutes (vascDESS) prepared by co-culturing human dermal microvascular endothelial cells (HDMEC), containing both blood (BEC) and lymphatic (LEC) EC. We detected the highest expression of CD200 on lymphatic capillaries in j/a and f skin as well as in vascDESS in vivo, whereas it was only weakly expressed on blood capillaries. Notably, the highest CD200 levels were detected on LEC with enhanced Podoplanin expression, while reduced expression was observed on Podoplanin-low LEC. Further, qRT-PCR analysis revealed upregulated expression of some chemokines, including CC-chemokine ligand 21 (CCL21) in j/aCD200+ LEC, as compared to j/aCD200− LEC. The expression of CD200R was mainly detected on myeloid cells such as granulocytes, monocytes/macrophages, T cells in human peripheral blood, and human and rat skin. Functional immunoassays demonstrated specific binding of skin-derived CD200+ HDMEC to myeloid CD200R+ cells in vitro. Importantly, we confirmed enhanced CD200–CD200R interaction in vascDESS in vivo. We concluded that the CD200–CD200R axis plays a crucial role in regulating tissue inflammation during skin wound healing

Bio-engineering a prevascularized human tri-layered skin substitute containing a hypodermis

Severe injuries to skin including hypodermis require full-thickness skin replacement. Here, we bioengineered a tri-layered human skin substitute (TLSS) containing the epidermis, dermis, and hypodermis. The hypodermal layer was generated by differentiation of human adipose stem cells (ASC) in a collagen type I hydrogel and combined with a prevascularized dermis consisting of human dermal microvascular endothelial cells and fibroblasts, which arranged into a dense vascular network. Subsequently, keratinocytes were seeded on top to generate the epidermal layer of the TLSS. The differentiation of ASC into adipocytes was confirmed in vitro on the mRNA level by the presence of adiponectin, as well as by the expression of perilipin and FABP-4 proteins. Moreover, functional characteristics of the hypodermis in vitro and in vivo were evaluated by Oil Red O, BODIPY, and AdipoRed stainings visualizing intracellular lipid droplets. Further, we demonstrated that both undifferentiated ASC and mature adipocytes present in the hypodermis influenced the keratinocyte maturation and homeostasis in the skin substitutes after transplantation. In particular, an enhanced secretion of TGF-β1 by these cells affected the epidermal morphogenesis as assessed by the expression of key proteins involved in the epidermal differentiation including cytokeratin 1, 10, 19 and cornified envelope formation such as involucrin. Here, we propose a novel functional hypodermal-dermo-epidermal tri-layered skin substitute containing blood capillaries that efficiently promote regeneration of skin defects. Statement of significance The main objective of this study was to develop and assess the usefulness of a tri-layered human prevascularized skin substitute (TLSS) containing an epidermis, dermis, and hypodermis. The bioengineered hypodermis was generated from human adipose mesenchymal stem cells (ASC) and combined with a prevascularized dermis and epidermis. The TLSS represents an exceptional model for studying the role of cell-cell and cell-matrix interactions in vitro and in vivo. In particular, we observed that enhanced secretion of TGF-β1 in the hypodermis exerted a profound impact on fibroblast and keratinocyte differentiation, as well as epidermal barrier formation and homeostasis. Therefore, improved understanding of the cell-cell interactions in such a physiological skin model is essential to gain insights into different aspects of wound healing

The 33-item Hypomania Checklist (HCL-33) : a study of the consistency between self : and external assessments in Polish bipolar patients

Introduction. The Hypomania Checklist (HCL) has become an important tool for the assessment of hypomanic symptoms in patients with mood disorders and in the general population. The HCL-33 scale, containing 33 symptom items, is a new instrument which, in addition to the self-administered questionnaire, has a version for external rating. Aim. The aim of this study is to evaluate the consistency between the self – and external assessments using the HCL-33 in Polish patients with bipolar disorder. Method. The data from 81 euthymic bipolar patients recruited in Poznan and Krakow centers were analyzed. All the patients filled out the HCL-33 questionnaire, and, for each patient, the HCL-33 questionnaire-external assessment was completed by his/her significant other. Results. Of the 33 symptom items, sufficient agreement (significance of kappa factor < 0.05) was found for 13 out of the 19 questions of the “active/elated” (factor 1) and for all 14 items of the “irritable/risk-taking” (factor 2). Insignificant consistency was found for 6 items of factor 1 and the question regarding the longest period of hypomania. The inter-rater agreement between patient and significant other was not affected by gender, living together or subtype of relationship with the patient. Conclusions. The results show significant consistency between self – and external assessments for 27 symptom items (82%) of the HCL-33. The future status of the items showing insufficient consistency should be discussed. Limitation of the study is a small number of subjects recruited from only two centers which may not be representative for the Polish populatio

The biological rhythms interview of assessment in neuropsychiatry in patients with bipolar disorder : correlation with affective temperaments and schizotypy

Objective: To assess the relationship of biological rhythms, evaluated by the Biological Rhythms Interview of Assessment in Neuropsychiatry (BRIAN), with affective temperaments and schizotypy. Methods: The BRIAN assessment, along with the Temperament Evaluation of Memphis, Pisa, Paris, and San Diego-Autoquestionnaire (TEMPS-A) and the Oxford-Liverpool Inventory for Feelings and Experiences (O-LIFE), was administered to 54 patients with remitted bipolar disorder (BD) and 54 healthy control (HC) subjects. Results: The TEMPS-A cyclothymic temperament correlated positively and the hyperthymic temperament correlated negatively with BRIAN scores in both the BD and HC groups, although the correlation was stronger in BD subjects. Depressive temperament was associated with BRIAN scores in BD but not in HC; conversely, the irritable temperament was associated with BRIAN scores in HC, but not in BD. Several positive correlations between BRIAN scores and the schizotypal dimensions of the O-LIFE were observed in both BD and HC subjects, especially with cognitive disorganization and less so with unusual experiences and impulsive nonconformity. A correlation with introversion/anhedonia was found only in BD subjects. Conclusion: Cyclothymic and depressive temperaments predispose to disturbances of biological rhythms in BD, while a hyperthymic temperament can be protective. Similar predispositions were also found for all schizotypal dimensions, mostly for cognitive disorganization

Echocardiographic assessment of tricuspid regurgitation and pericardial effusion after cardiac device implantation

Background: The frequency of cardiac implantable electronic device (CIED) implantations is constantly increasing. Pericardial effusion (PE) and tricuspid regurgitation (TR) may occur after CIED implantation. The aim of the present study is to evaluate the prevalence and risk factors for new occurrences or progression of TR and PE early after CIED implantation. Methods: This is an on-going, single-center, observational study of patients after their first CIED implantation, with an echocardiographic evaluation within 60 days before and 7 days after the procedure. Data are presented for first 110 consecutive patients who underwent CIED implantation from August 2015 to July 2016. Results: Median age was 75 years, and 44% were women. In total, 87 (79%) pacemakers, 21 (19%) implantable cardioverter-defibrillators and 2 cardiac resynchronization therapy devices were implanted. After CIED implantation, there was TR progression in 17 (16%) patients: 5 patients developed moderate TR, none developed severe TR. An increase in TR was more often observed after implantations performed by operators in training than by certified operators (35% vs. 12%, p = 0.02). New PE after the procedure was observed in 8 (7%) patients and was trivial ( &lt; 5 mm) in all cases. Patients with new PE after implantation had lower baseline hemoglobin levels and tended to be women. Conclusions: New PE and an increase in TR severity are rare complications early after CIED implantation. Operator experience might be related to TR progression. Increasing the number of patients in the current on-going study will allow a more reliable assessment of the prevalence and risk factors of these complications

Martha Nussbaum’s Third Way: Compassion in Late Capitalism

Celem niniejszego artykułu jest rozważenie jednej z tez wysuwanych przez Marthę Nussbaum w debacie na temat publicznej wartości humanistyki. Według filozofki, współczesne demokracje potrzebują współczujących obywateli, a pożyteczny w demokracji rodzaj współczucia najlepiej w sobie wyrobić, studiując sztuki wyzwolone. Staram się zrekonstruować tę myśl i wskazać jej socjologiczne implikacje. Wpisując ją w kontekst debaty nad kryzysem publicznego zaangażowania, przedstawiam ideę Nussbaum jako oryginalną propozycję przywrócenia sensu sprawom publicznym. Jednocześnie wskazuję na socjologiczne mankamenty koncepcji Amerykanki wynikające z nieobecności problematyki związanej z procesami racjonalizacji życia politycznego oraz strukturą społeczną. Polityczną rolę, jaką Nussbaum przypisuje współczuciu, można opisać jako element liberalnej utopii – to narzędzie bieżącej korekty fatalizmów instytucji liberalnej demokracji raczej niż ich przebudowy.This paper examines Martha Nussbaum’s formulation of the public value of the humanities. According to Nussbaum, today’s democracies need compassionate citizens, and the type of compassion that serves politics best can be developed through the study of the Liberal Arts. I try to reconstruct Nussbaum’s argumentation and show its sociological implications. Considering the ongoing debate on the crisis of public engagement, Nussbaum’s thesis offers an original way of restoring meaning to public matters. Its weakness, however, is little insight into the questions of social structure and the rationalization of political life. Nussbaum’s vision of the political role of compassion can be described as an element of a liberal utopia since compassion serves to constantly correct the unintended consequences of the functioning of liberal democratic institutions rather than to transform them

Time and Contingency According to Elias

The article aims at a reconstruction of Norbert Elias’s theory of time, as presented in Time: An Essay. The author stresses the importance of the ontological and existential questions posed by Elias or implied by his concept. Referring to Elias’s earlier works and to critical interpretations, the author attempts to answer three questions: According to Elias, what is time in social practice? What are Elias’s key ontological arguments about time? What does Elias’s theory of time imply about the human condition

The Power of not Judging: Psychology, Cultural Studies and Classical Studies as Public Languages

Przedmiotem rozprawy są formy obecności trzech dziedzin akademickiej nauki – psychologii, kulturoznawstwa i filologii klasycznej – w sferze publicznej. Badania nad przemianami systemu nauki i szkolnictwa wyższego sugerują, że formy tego rodzaju powinny zanikać. Kryzys publicznej legitymizacji uniwersytetu i podporządkowanie niegdyś regulowanych przez więzi wspólnotowe sfer życia akademickiego biurokratycznej kontroli lub regule rynku, powinny – jak się zdaje – sprzyjać wycofaniu uczonych ze sfery publicznej.Wyniki badań przeprowadzonych w ramach niniejszego projektu stanowią argument przeciwko tej hipotezie. Uczeni biorący w nich udział dostrzegali bowiem publiczny sens swojej pracy. Nadawali jej jednak znaczenie nie przez odniesienie do instytucji uniwersytetu, ale swoich dyscyplin naukowych. Kryzys publicznej legitymizacji uniwersytetu nie przeszkadzał im odnaleźć się w sferze publicznej, ponieważ źródłem poczucia misji był dla nich raczej obraz świata wpisany w ich dyscypliny.Czemu, jeśli nie publicznemu zaufaniu dla instytucji uniwersytetu, zawdzięczają one swoją wiarygodność? Główna teza niniejszej pracy głosi, że źródła prawomocności dyscyplin naukowych przypominają źródła prawomocności religii. Dziedziny te wprowadzają do publicznej debaty ten sam co religia rodzaj dystansu: nie jest to określony konwencją dystans pomiędzy osobami publicznymi, ale konflikt pomiędzy językami nauki (lub religii) a potocznym rozumem. Tak jak religie zdają się zajmować sprawami większymi niż doczesne, tak również dyscypliny nauki zdają się wskazywać na istnienie potężniejszych praw, większej sprawiedliwości i prawdziwszej historii niż znane do tej pory.W odróżnieniu od publicznych języków wielu religii, cechą form ekspresji charakterystycznych dla badanych dyscyplin jest brak roszczenia do władzy politycznej. Formy te nie mają charakteru zakazów, nakazów ani obowiązującego prawa. Oddziaływają raczej poprzez określanie naszych wyborów lub zdefiniowanie kondycji. Typ władzy symbolicznej, którą mogą zmobilizować, określony jest w pracy jako „władza niesądzenia”, ponieważ skłania nas on do zawieszenia sądu w jakiejś sprawie. I tak język psychologów uczy rozdzielać kwestie doznania i moralności, języki kulturoznawstwa i filologii klasycznej stanowią zaś dwie szkoły włączania kulturowej obcości we własną tożsamość.Projekt ma charakter interpretatywny. Na materiał badawczy składają się indywidualne wywiady pogłębione z psychologami, kulturoznawcami i filologami klasycznymi poświęcone sensowi ich pracy oraz wybrane publiczne wystąpienia badanych, w których przekonania co do misji ich dyscyplin znalazły wyraz. Choć cele i metody badawcze były w przypadku każdej z grup takie same, język opisu każdej z dziedzin jest nieco inny. Celem projektu nie było bowiem porównanie dziedzin, ale raczej oddanie ich specyfiki. Na rozprawę składają się w rezultacie trzy względnie niezależne części, poświęcone poszczególnym dyscyplinom oraz wstęp i zakończenie, w których wyjaśnione są cele i metody projektu oraz płynące z niego wnioski.The subject matter of this dissertation are forms of public expression characteristic of three academic disciplines: psychology, cultural studies and classical studies. Researchers of higher education often point to a crisis of public mission. Growing marketization and bureaucratization of universities is also believed to undermine community ethos and thus discourage public engagement of academics.The dissertation is based on empirical inquiry into the matter. Its results do support such claims only partly. Despite the apparent crisis of university mission, scholars who took part in the research saw their profession as publicly useful. Their ethos seemed unhampered by the fact that the institution of university was losing public authority. It was not their institutional affiliation but rather specialized knowledge of their disciplines which gave them a sense of purpose.What, if not the legitimacy the institution of university, makes academic disciplines publicly credible? The central claim of the dissertation is that the latter legitimize themselves in ways similar to those of religion. The similarity consists in the same type of distance introduced into the public sphere. The distance divides the common sense from the academic reason (or religious revelation) by means of language rather than citizens from one another by means of convention. However, while religions sometimes present themselves as sources of the eternal truth, the disciplines only point to the existence of more fundamental laws, greater justice or more reliable historical narratives than the ones we already know.Moreover, unlike some religions, the disciplines make no direct claims to political power. Forms of public expression characteristic of the researched fields of study bear no similarity to orders, condemnations or prohibitions. They have an appeal because they can define our choices or the human condition. The type of symbolic power that these forms of expression mobilize can be called “the power of not judging” since they encourage the search for meaning beyond the good and evil as defined by the common sense. And thus, psychology teaches us not to pass judgment over experience, cultural studies and classical studies give us two ethical lessons on how to make a stranger a part of our identity and still respect his or her autonomy